J. (JOSEP) SIMONT I GUILLEN 1875 Barcelona (Spanje) - 1968 Caracas (Venezuela) Café-scène in Parijs

Details

Rond 1900 kwamen er twee jonge kunstenaars uit Barcelona naar Parijs. De ene was Pablo Picasso, die een revolutie in de kunst zou veroorzaken. De ander was José Simont Guillèn die een heel andere weg koos voor zijn talent. De wereldtentoonstelling van 1900 was voor Picasso de reden om naar Parijs te vertrekken, voor Simont, die al in de winter van 1898 naar Parijs was gekomen, was het een gelegenheid zijn tekentalent onder de aandacht te brengen bij de grote uitgevers van geïllustreerde bladen. Dat lukt hem: na een moeilijk begin kreeg hij opdrachten van het toonaangevende geïllustreerd nieuwsmagazine Le Monde Illustré. Het jaar daarop trok zijn werk de aandacht van het veelgelezen blad L'Illustration. Hij kreeg er een contract om exclusief voor het tijdschrift te tekenen voor 15.000 frank per jaar. Een enorm bedrag, voor wie bedenkt dat het tijdschrift voor 75 centimes werd verkocht. In deze jaren, toen de fotografie nog maar net begon door te breken, hadden de meeste tijdschriften nog een voorkeur voor getekende of geschilderde illustraties. Die waren veel beter van kwaliteit dan de nog primitieve fotografie. In sommige opzichten had een illustrator het ook makkelijker dan een persfotograaf, zeker toen de techniek nog niet zo goed was. Hij hoefde niet te wachten op het juiste moment en het geluk te hebben op het juiste moment af te drukken. Een illustrator kon de werkelijkheid naar zijn hand zetten. Zijn versie van de werkelijkheid leek vaak echter dan die van een fotograaf. Simont werd niet alleen heel goed betaald, hij werd ook ingezet zoals tegenwoordig een persfotograaf. Politiek, sport, natuurrampen, oorlog, theater en mondaine bijeenkomsten, alles wat de lezers interesseerde was zijn onderwerp. Zo werd hij in 1902 samen met een verslaggever naar het eiland Martinique gestuurd om de gevolgen van een grote vulkaanuitbarsting vast te leggen. In de Eerste Wereldoorlog tekende hij de gruwelen van het slagveld, maar ook meer sentimentele taferelen met van het front terugkerende helden. Ons schilderij is van voor de Eerste Wereldoorlog, toen Simont zich meestal met meer mondaine onderwerpen bezighield. Hier zien we een zorgvuldig uitgewerkte en doordachte compositie, geschilderd in een hyperrealistische stijl. Middelpunt is de beroemde actrice Sarah Bernardt, de grootste Franse theaterlegende uit de geschiedenis, een absolute sensatie voor wie haar zomaar een café ziet binnenkomen. Sarah Bernardt (1844-1923) was niet alleen beroemd in Parijs, waar ze haar eigen theater had, maar in de hele wereld. Ze trad overal op en kan zonder overdrijven de eerste mondiale superster worden genoemd. Ook werd zij de eerste filmster. De stomme film "La Reine Elizabeth" was een wereldwijd succes. De Britse schrijver Oscar Wilde, die haar in Londen had zien optreden, noemde haar "The Divine Sarah" (De Goddelijke Sarah), een naam die altijd is blijven plakken. Simont laat zien hoe het hele café opkijkt bij de binnenkomst van deze beroemdheid. Zij domineert de rechterhelft van het schilderij. Links kunnen verder kijken, tot achter in de zaal, waar een zanger, begeleid door een orkestje optreed. Alleen de mensen uit het gezelschap van de beroemde actrice schenken aan hem nog enige aandacht. De meeste afbeeldingen van Sarah Bernardt uit die tijd tonen haar als actrice, in een bepaalde rol op het toneel. Simont toont haar als celebrity, en geeft haar weer als een latere paparazzi-fotograaf zou doen, die beroemdheden in hun privéleven probeert te vangen. Ons schilderij wijst dus om meerdere redenen vooruit: als vroege afbeelding van een superster en als eerste paparazzo-afbeelding.