J. (JOZEF) ISRAELS

Biografie

J. (JOZEF) ISRAELS
1824 Groningen - 1911 Den Haag

Jozef Israels heeft zijn grootste bekendheid ontleend als schilder van strandtaferelen en thema’s uit het leven van Scheveningse, Katwijkse en Zandvoortse vissers. Hierbij staan vooral de emotionele aspecten van het zware vissersleven centraal. Zijn leven besloeg bijna een eeuw. Jozef Israëls begon met schilderen toen hij elf was. Zijn kunst veranderde voorzichtig met de eeuw mee om tenslotte de lossere toets als die van zijn zoon Isaac te gebruiken. Geboren in Groningen werd Jozef opgevoed in een traditioneel Joods gezin. Zijn ouders wilden graag dat hij rabbijn werd, maar al op jonge leeftijd werd zijn tekentalent duidelijk. Na zijn opleiding aan de Academie in Amsterdam vertrok Jozef korte tijd in Parijs waar hij o.a. Ary Scheffer en het Romanticisme, Jongkind en de schilders van Barbizon leerde kennen. Ondanks zijn opleiding werd Israëls geen historieschilder. Het herstellen van een ziekte bracht Israels naar Zandvoort waar hij de vaak erbarmelijke omstandigheden zag waarin de vissers en hun families leefden. Het schilderen van rouw, verdriet, het ongeruste wachten, het waken, het ouderschap; kortom de grote emoties omringd door duinen en zee, op een sobere en ingetogen wijze weergegeven. Later in zijn leven legt hij zich ook toe op het schilderen van Joodse taferelen. Vanaf 1871 tot aan zijn dood woonde en werkte Jozef Israels in Den Haag. Daar raakte hij nauw bevriend met H.W. Mesdag met wie hij verschillende teken- en schilders verenigingen oprichtte en aan de wieg stond van de Haagsche School. In 1865 werd zijn zoon Isaac geboren die hij opleidde tot diens vertrek naar Amsterdam 20 jaar later. Vader en zoon Israels reisden door Europa wat vastgelegd is reisverhalen en tekeningen van hun hand. Het werk van Jozef Israels is internationaal bekend en te vinden in de grote musea en particuliere collecties.