I.L. (ISAAC) ISRAELS 1865 Amsterdam - 1934 Den Haag Lezende dame in het Bois de Boulogne, Parijs
Olieverf / Doek: 38 x 46 cm
- Dit object kan bekeken worden in onze gallery
- Bel ons voor meer informatie: +31 26 361 1876
- Wereldwijde verzending mogelijk
Details
Isaac Israels was bij uitstek een schilder van het leven in de grote stad. Rond 1900 was Parijs de culturele hoofdstad van Europa en speelde een belangrijke rol in zijn leven. Parijs was met zijn brede boulevards, bloeiende kunst- en modescene en zijn bruisende nachtleven de ideale plek voor Israels. De drukte en dynamiek van de Franse hoofdstad paste perfect bij hem en hij zou er zijn meest creatieve en succesvolle periode beleven. Zijn werk werd vooral in Nederland verkocht, waar het enthousiast ontvangen werd. De NRC beschreef het in die tijd als ‘impressief impressionisme […], al het contemplatieve is hier verbannen, de drang naar het opene blijde daglicht beheerscht alles […]’. Een goede karakterisering van ons schilderij uit het Bois de Boulogne, dat een feest van helder licht is, een goed voorbeeld van Israels helder en open impressionisme. Israels kende de stad al zijn hele leven. Van kinds af aan was hij er met zijn ouders jaarlijks naar toe gegaan en ook later kwam hij er met grote regelmaat, vaak met zijn vriend, de schilder Frans Erens. Hij kende er vele schrijvers en schilders en sprak, volgens tijdgenoten, zelfs Frans met een Parijs accent. In Nederland werd hij dan ook beschouwd als de meest Franse van de Hollandse impressionisten. Israels woonde er tussen 1903 en 1913, en zou er zijn atelier aanhouden tot 1925. Al die jaren was het bruisende stadsleven zijn onderwerp. Israels hield van de zonnige kant van het leven en wilde dat zo direct mogelijk vangen op het doek. In Parijs schilderde hij de ‘midinettes’, slenterend over straat, mensen die zich vermaken in een café of theater in Montmartre en stijlvol geklede dames op een bankje in het park.
Israels schilderde niet alleen in de stad, net zoals alle Parijzenaars ging hij naar buiten, naar het grote stadspark Bois de Boulogne, waar de beau monde in de laatste mode flaneerde. Het park was een aparte wereld waar Israels zich thuis voelde. Chic Parijs bezocht er graag de terrassen van de restaurants, de renbanen en de voorstellingen in Jardin Zoologique. De meertjes, de waterval, de lange, door bomen omzoomde lanen vormden het decor voor Israels favoriete onderwerpen: mensen die zich ontspannen, picknickende families, jonge stelletjes en dames die in de schaduw van de bomen verdiept zijn in hun lectuur. De schoonheid zoeken in de dagelijkse werkelijkheid was Israels missie en hij werd er een meester in om met enkele brede verfstreken de essentie te treffen. Ons schilderij is een hoogtepunt van Israels’ rijpe Parijse stijl. We zien een jonge dame lezend op een bankje in de schaduw van de bomen langs een van de brede lanen van het park. Het wit van haar blouse en haar blauwe hoedje trekken de aandacht, ondanks dat zij zich in de schaduw bevindt. De okergele gravelweg vormt een diagonaal over het schilderij waarlangs we meer gebruikers van het park zien. De andere bankjes langs het groen zijn ook bezet, op het voetpad is een wandelende dame zojuist een stel andere dames gepasseerd en op de weg rijdt een rijtuigje. We zien ook de virtuoze manier van schilderen van Israels. Als we van dichtbij kijken naar de figuren die verder weg zijn, zien we niet meer dan enkele vegen verf, van verder af verschijnen pas duidelijk herkenbare figuren. De geelbruine laan vormt de ondergrond waartegen de kleurige elementen zijn afgezet, waardoor een gebalanceerde compositie ontstaat. De brede verfstreken, gecombineerd met een subtiel kleurgebruik zijn kenmerkend voor Israels’ Parijse werk. Zijn schijnbaar nonchalante manier van schilderen draagt bij aan de ontspannen sfeer van een dagje in het park.
Breedte: 46 cm
Artwork is included in the digital "Catalogue Raisonné" by the Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie (RKD) in The Hague
Permalink: https://rkd.nl/explore/images/
Over I.L. (ISAAC) ISRAELS
Isaac Israels was de enige zoon van de schilder Jozef Israels. Het gezin verhuisde in 1871 van Amsterdam naar Den Haag. Isaac kreeg daar ook zijn opleiding aan de academie tegelijk met o.a. George Breitner, Floris Verster en Marius Bauer. Hij was van jongs af aan een veelbelovend kunstenaar en won al vroeg prijzen voor zijn schilderijen. In de jaren ’80 specialiseerde Isaac zich in militaire onderwerpen, een belangstelling die hij deelde met Breitner en Verster. Ondanks deze veelbelovende start vond hij dat zijn opleiding nog niet was voltooid en ging naar Amsterdam, waar hij opgenomen werd in de kring der Tachtigers. Het woelige stadleven werd de rode draad door zijn werk. Tussen 1887 en 1894 is het stil rondom hem: weinig schilderijen zijn uit deze periode bekend. Vanaf het midden van de jaren ‘90 ging Israels ‘s zomers terug naar Den Haag waar hij samen met zijn vader aan het strand ging schilderen. Zij huurden dan een villa in Scheveningen. Isaacs in Amsterdam ontwikkelde impressionistische stijl bleek bij uitstek geschikt om het vrolijke strandleven met luchtige, lichte toets vast te leggen. Zijn schilderijen van ezeltje rijdende kinderen waren publiekslievelingen en zijn nog altijd bijzonder geliefd. Israels grapte dat de verkoop van een schilderij “de Hoogste der kunsten” was. Zijn ezeltje-rijdende kinderen werden gretig gekocht voor hoge prijzen, en kunnen alleen al om die reden als hoogtepunten in zijn oeuvre worden beschouwd. Isaac Israels was niet alleen de virtuoze schilder van het moderne (stads)leven, hij was ook een bijzonder begaafd portrettist. Vooral in de laatste fase van zijn leven maakte hij in opdracht portretten van belangrijke Nederlanders. Ook in dit genre bleven vrouwen zijn favoriete onderwerp. Zijn hele leven had hij het liefst dienstmeisjes, Amsterdamse straatmeiden, telefonistes, mannequins in warenhuizen en naaktmodellen getekend en geschilderd. Ook zijn vrouwenportretten vormen hoogtepunten in zijn oeuvre, zoals van de spionne Mata Hari, de eerste vrouwelijke arts Aletta Jacobs en de actrice Fie Carelsen. Isaac Israels was gewend een snelle karakteristiek te geven van zijn modellen. Een rake typering moest in één keer op het doek verschijnen. Zijn beste schilderijen zijn dan ook levendig, spontaan en precies goed getroffen. ‘Ik heb laatst toen ik uit mijn raam keek een aanval van patriotisme gehad tot mijn verbazing. Het hollandsche is toch naar mijn idee het mooiste wat er bestaat.’ schreef Isaac Israels op weg naar Londen vanuit Hamburg aan de schilder Willem Witsen. Dat belette hem niet om rusteloos het continent op en neer te reizen. Israels reisde altijd al graag. Als kind al ging hij jaarlijks met zijn ouders naar Parijs. Hij maakte reizen naar Italië, Spanje en Noord-Afrika, Zwitserland, Spanje en Scandinavië om te tekenen en te schilderen. In de jaren ‘20 bracht hij zelfs enige tijd door in Nederlands-Indië. Vanaf 1903 had Israels een eigen atelier in Parijs, waar hij zijn favoriete onderwerpen vond onder modieuze Parijzenaren en zich kon onderdompelen in de moderne kunst die daar te zien was. In de lente van 1913 verruilde hij die stad voor Londen, waar hij een tijd een eigen studio had. Ondanks alle reizen en alle indrukken bleef Israels altijd zichzelf. Hij was in Parijs een buurman van Picasso, ging de stad in met Kees van Dongen, bewonderde de symbolist Odilon Redon en had een tijd een van de Zonnebloemen van Vincent van Gogh aan de muur. Door al die moderne indrukken liet hij zich echter niet meer van zijn moeizaam ontwikkelde pad afbrengen. Na zijn Amsterdamse jaren werd zijn palet wat lichter en zijn onderwerpen mondainer, maar hij bleef tot zijn dood vasthouden aan zijn virtuoze impressionistische stijl. In 1923 vestigde hij zich definitief op de Haagse Koninginnegracht, waar hij het atelier van zijn vader tot lang na diens dood leeg had laten staan.
